WIELERCLUB DE STER GELEEN
Jaren 30
In 1931 werd wielervereniging Heidebloem opgericht die in sportpark Lindenheuvel aan de Meidoornlaan Rozenlaan een een betonnen wielerbaan hebben aangelegd. De wielerbaan werd "De Ster" genoemd.
Na 1937 is er van de wielerclub en de wielerbaan taal noch teken te achterhalen.
Wielerbaan De Ster Geleen
EEN WIELERBAAN IN AFBRAAK
In den tijd, dat de wielersport een ongekend glorie tijdperk beleefde, heeft Gel een een wielerbaan gekregen. Het was een aardig cementen kuipje, met een eenvoudige en doelmatige tribune en een verlichting, die mogelijk maakte ook avondwedstrijden te organiseeren. De baan deelde het lot van haar groote zusters. In den aanvang floreerde het „bakje". De wedstrijden mochten zich in een goede belangstelling verheugen. Het waren geen beroemde sterren, die er startten, maar er werd sport geboden. En dat wist het publiek te waardeeren. Maar na enkele jaren kwam de malaise. De directie meende redding te vinden door het publiek nieuwe attracties voor te zetten in den vorm van „De Nacht van Geleen" en het organiseeren van „Zesdaagschen". Deze pogingen, ook ai niet begunstigd door de weersomstandigheden, liepen uit op een fatale mislukking. Financieel"werd het-' een strop. Zoo heeft de baan enkele jaren, verlaten en vergeten, gelegen in de schoone schaduw van het fraaie Lin_enheuve!sche sportpark. Een grimmige ijzerdraad-afrastering sloot haar van de buitenwereld af. Maar de natuurkrachten vierden er hun vernie" zucht aan bot. Stormen, regen en hageivlagen werden er op losgelaten. Toen is de jeugd een handje komen helpen De afrastering moest het tegen haar stormloopen afleggen. En toen. onr'anks een bordje met „Verboden Toegang", de weg open lag voor het vandalisme, was het lot spoedig bezegeld. Wanneer men er nu komt biedt, wat eenmaal de wielerbaan was, een troosteloozen aanblik. Het is één groote chaos. De tribune is letterlijk door midden gebroken. De planken, die als zitplaatsen dienst deden, zijn afgebroken en liggen her en der te verrotten in het slijk. Het betonnen rijvlak is op verscheidene plaatsen vernield en opgebroken. De verlichtingspalen zijn neergehaald en de draden van de electrische leiding liggen in een wirwar over den grond. De balustrade vertoont wijd gapende openingen. Van een kleedkamer is weinig meer te herkennen. En. de „kassa" en andere kleine integreerende bijgebouwtjes deelen al evenzeer in het betreurenswaardige lot. Niemand die er zich om bekommert. „De Ster" is gedoofd, roemloos ten onder gegaan.
In den tijd, dat de wielersport een ongekend glorie tijdperk beleefde, heeft Gel een een wielerbaan gekregen. Het was een aardig cementen kuipje, met een eenvoudige en doelmatige tribune en een verlichting, die mogelijk maakte ook avondwedstrijden te organiseeren. De baan deelde het lot van haar groote zusters. In den aanvang floreerde het „bakje". De wedstrijden mochten zich in een goede belangstelling verheugen. Het waren geen beroemde sterren, die er startten, maar er werd sport geboden. En dat wist het publiek te waardeeren. Maar na enkele jaren kwam de malaise. De directie meende redding te vinden door het publiek nieuwe attracties voor te zetten in den vorm van „De Nacht van Geleen" en het organiseeren van „Zesdaagschen". Deze pogingen, ook ai niet begunstigd door de weersomstandigheden, liepen uit op een fatale mislukking. Financieel"werd het-' een strop. Zoo heeft de baan enkele jaren, verlaten en vergeten, gelegen in de schoone schaduw van het fraaie Lin_enheuve!sche sportpark. Een grimmige ijzerdraad-afrastering sloot haar van de buitenwereld af. Maar de natuurkrachten vierden er hun vernie" zucht aan bot. Stormen, regen en hageivlagen werden er op losgelaten. Toen is de jeugd een handje komen helpen De afrastering moest het tegen haar stormloopen afleggen. En toen. onr'anks een bordje met „Verboden Toegang", de weg open lag voor het vandalisme, was het lot spoedig bezegeld. Wanneer men er nu komt biedt, wat eenmaal de wielerbaan was, een troosteloozen aanblik. Het is één groote chaos. De tribune is letterlijk door midden gebroken. De planken, die als zitplaatsen dienst deden, zijn afgebroken en liggen her en der te verrotten in het slijk. Het betonnen rijvlak is op verscheidene plaatsen vernield en opgebroken. De verlichtingspalen zijn neergehaald en de draden van de electrische leiding liggen in een wirwar over den grond. De balustrade vertoont wijd gapende openingen. Van een kleedkamer is weinig meer te herkennen. En. de „kassa" en andere kleine integreerende bijgebouwtjes deelen al evenzeer in het betreurenswaardige lot. Niemand die er zich om bekommert. „De Ster" is gedoofd, roemloos ten onder gegaan.
Vanaf 1962
Lei Stevelmans weet als geen ander waar de naam De Ster vandaan komt. Zijn vader had er namelijk veel mee te maken. Die was mede- bestuurslid van wielervereniging Heidebloem, die in 1931 werd opgericht. Deze wielerclub legde zelf een wielerbaan aan. In de buurt van sportpark Lindenheuvel aan de meidoornlaan -Rozenlaan. Met de schop gebeurde al het werk. Aanvankelijk werd het een sintelbaan die later verhard (beton) werd. Er kwam zelfs een heuse verlichting bij. Die kostte zegge en schrijven 240 gulden. De wielerbaan werd "De Ster" genoemd. Op 28 november 1962 werd Wielerclub De Ster opgericht die eigenlijk is ontstaan vanuit supportersclub De Ster die renners als Gerrit Scholten, Hans Heezen, Henk Hoogeveen, Ben Knarren e.a. ondersteunde . Renners als Ad Wijnands, Raymond Meijs, Danny Nelissen, Patrick Strouken, Jos Alberts, Michel Jacobs en Piet van Kollenburg waren ook lid van De Ster. In 1992 werd De Ster ontbonden.
Heeft u foto's, kleding, prijzen of andere info betreffende WCL De Ster? Laat het ons weten en stuur een mail naar wielerbaangeleen@gmail.com dan plaatsen we deze op onze pagina.
Media en andere stukken
